جراحی ایمپلنت دندان
جراحی ایمپلنت دندان روشی است که ریشه‌های دندان را با فلز، پایه‌های پیچ دار جایگزین می‌کند و دندانهای مصنوعی را که شبیه دندانهای واقعی هستند با دندانهای آسیب دیده یا از دست رفته جایگزین می‌کند. جراحی ایمپلنت دندان می‌تواند جایگزین مناسبی برای پروتز یا بریج باشد که به خوبی جای نمی‌گیرند و زمانی که ریشه طبیعی دندان‌ها وجود ندارد و نمی‌توان پروتز یا بریج را انجام داد، گزینه‌ای مناسبی است.
نحوه انجام جراحی ایمپلنت دندان بستگی به نوع ایمپلنت و وضعیت استخوان فک دارد. جراحی ایمپلنت دندان ممکن است به چندین روش صورت پذیرد. مزیت اصلی ایمپلنت پشتیبانی محکم از دندانهای جدید است؛ فرآیندی که نیاز دارد تا استخوان در اطراف ایمپلنت به آهستگی بهبود یابد. از آنجا که بهبود استخوان مستلزم زمان است، این فرایند می تواند ماه‌ها به طول بینجامد.
چرا این کار صورت می‌گیرد؟
ایمپلنت‌های دندانی با جراحی در استخوان فک قرار می‌گیرند و به عنوان ریشه دندانهای از دست رفته عمل می‌کنند.
از آنجایی که تیتانیوم موجود در ایمپلنتها با استخوان فک جوش می‌خورد، ایمپلنتها نمی‌لغزند، سر و صدا ایجاد نمی‌کنند و باعث آسیب به استخوان نمی‌شوند، دقیقا به همان صورت عمل بریج و دندان مصنوعی که دندان‌ها ثابت قرار می‌گیرند. و این مواد ممکن نیست همچون دندانهای شما که از بریج معمولی پشتیبانی می‌کنند، پوسیده شوند.
به طور کلی ایمپلنت دندان ممکن است برای شما مناسب باشد اگر:
- داشتن یک یا چند دندان از دست رفته
- استخوان فک که به رشد کامل رسیده باشد
- دارای استخوان کافی برای انجام ایمپلنت یا قادر به پیوند استخوان باشید
- داشتن بافت‌های دهانی سالم
- بیماری‌هایی نداشته باشید که بر بهبود استخوان تاثیر می‌گذارد
- نتوانید یا نخواهید از دندان مصنوعی استفاده کنید
- قصد بهبود تکلم داشته باشید
- حاضرید چندین ماه به این روند متعهد شوید
- سیگار نکشید
خطرات
مانند هر جراحی دیگری، جراحی ایمپلنت دندان خطرات زیادی برای سلامتی دارد. هرچند که مشکلات نادر هستند و هنگامی که رخ می‌دهند معمولا جزئی هستند و به راحتی قابل درمان هستند. خطرات عبارتند از:
- عفونت در محل کاشت
- جراحت یا آسیب به ساختارهای اطراف، مانند سایر دندان‌ها یا رگ‌های خونی
- آسیب به عصب، که می‌تواند باعث درد، بی‌حسی یا سوزن سوزن شدن در دندانهای طبیعی، لثه‌ها، لب‌ها یا چانه شما شود.
- مشکلات سینوسی، هنگامی که ایمپلنت‌های دندانی که در فک بالا قرار داده شده است به داخل یکی از حفره‌های سینوسی شما بیرون زده می‌شود
چگونه آماده شویم؟
پروسه برنامه‌ریزی برای کاشت دندان می‌تواند شامل استفاده از متخصصان مختلفی از جمله پزشک متخصص بیماری دهان و دندان، فک و صورت (جراح دهان و فک و صورت)، دندانپزشک متخصص درمان ساختارهای نگهدارنده دندان، همچون لثه و استخوان (پریودنتیست)، دندانپزشکی که دندانهای مصنوعی را به صورت مناسبی طراحی می‌کند (متخصص پروتز)، یا گاهی متخصص گوش، حلق و بینی (ENT) شود.
از آنجا که ایمپلنت‌های دندانی به یک یا چند عمل جراحی نیاز دارند، باید ارزیابی کاملی برای آماده شدن برای این فرآیند داشته باشید، از جمله موارد زیر:
معاینه جامع دندانپزشکی: ممکن است از دندان شما تصویر اشعه ایکس و تصاویر سه بعدی گرفته شود و مدل‌هایی از دندان‌ها و فک شما تهیه شود.
بررسی سابقه پزشکی: پزشک خود را در مورد هرگونه بیماری که دارید و دارویی که مصرف می‌کنید، از جمله داروهای تجویزی و بدون نسخه و مکمل‌ها، مطلع کنید. اگر بیماری قلبی خاصی دارید یا از ایمپلنت‌های ارتوپدی استفاده می‌کنید، پزشک ممکن است قبل از عمل و برای جلوگیری از عفونت آنتی‌بیوتیک تجویز کند.
برنامه درمان: متناسب با وضعیت شما این برنامه تحت تاثیر عواملی همانند تعداد دندان‌هایی که نیاز به تعویض دارند و وضعیت استخوان فک و دندانهای باقی‌مانده قرار گیرد.
برای کنترل درد گزینه‌های بیهوشی در حین جراحی شامل بی‌حسی موضعی، آرام‌بخش یا بیهوشی عمومی می‌شود. در مورد اینکه کدام گزینه برای شما مناسب است با متخصص دندانپزشک خود صحبت کنید. بسته به نوع بیهوشی، تیم مراقبت دندانپزشکی قبل از جراحی به شما در مورد خوردن و آشامیدن دستورالعمل‌هایی می‌دهد.
اگر از آرام‌بخش یا بیهوشی عمومی استفاده می‌کنید، برنامه‌ریزی کنید تا شخصی شما را بعد از عمل به خانه برساند و تا پایان روز استراحت کند.
چه انتظاری می‌توانید داشته باشید؟
جراحی ایمپلنت دندان معمولا یک عمل سرپایی است که به صورت مرحله‌ای انجام می‌شود و میان روند درمان زمان بهبودی وجود دارد. فرایند قرار دادن ایمپلنت دندان شامل مراحل متعددی است، از جمله:
- برداشتن دندان آسیب دیده
- آماده‌سازی استخوان فک (پیوند)، در صورت نیاز
- قرار دادن ایمپلنت دندان
- رشد و بهبود استخوان
- قرار دادن تکیه گاه
- قرار دادن دندان مصنوعی
کل فرآیند از ابتدا تا انتها می‌تواند ماه‌ها طول بکشد. بیشتر این زمان صرف درمان و انتظار برای رشد استخوان جدید در فک شما می شود. بسته به موقعیت روش خاصی انجام شده یا مواد به خصوصی مورد استفاده قرار می‌گیرد، گاهی اوقات می‌توان مراحل خاصی را با هم ترکیب کرد.
چه هنگامی پیوند استخوان مورد نیاز است؟
پیوند استخوان فک
اگر استخوان فک شما به اندازه کافی ضخیم نیست یا بسیار نرم است، ممکن است قبل از جراحی ایمپلنت دندان نیاز به پیوند استخوان داشته باشید. این موضوع به این دلیل است که عمل پر قدرت جویدن در دهان فشار زیادی به استخوان وارد می‌کند و اگر استخوان نتواند از ایمپلنت پشتیبانی کند، احتمالا جراحی با شکست مواجه می‌شود.
پیوند استخوان می‌تواند پایه محکم‌تری برای ایمپلنت ایجاد کند.
چندین نوع ماده پیوند استخوان وجود دارد که می‌توان از آنها برای بازسازی استخوان فک استفاده کرد. گزینه‌های ممکن شامل پیوند استخوان طبیعی، همانند برداشتن استخوان از محل دیگری در بدن، یا پیوند مصنوعی استخوان، مانند مواد جایگزین استخوان، می‌شود که می‌تواند ساختارهای حمایت کننده برای رشد استخوان جدید را فراهم آورد.
با پزشک خود در مورد گزینه‌هایی که برای شما مناسب‌تر است مشورت کنید.
ممکن است چندین ماه طول بکشد تا استخوان پیوند داده شده، به اندازه کافی برای حمایت از ایمپلنت دندانی رشد کند. در برخی از موارد ممکن است فقط به پیوند جزئی استخوان نیاز داشته باشید، که می‌تواند همزمان با جراحی ایمپلنت انجام شود. وضعیت استخوان فک نحوه ادامه کار را تعیین می‌کند.
قرار دادن ایمپلنت دندانی
در حین جراحی برای قرار دادن ایمپلنت دندان، جراح دهان، برشی ایجاد می‌کند تا لثه باز شود و استخوان نمایان شود. سوراخ‌هایی در استخوان که در آن پست فلزی ایمپلنت دندان قرار می‌گیرد، حفر می‌شود. از آنجا که پست به عنوان ریشه دندان عمل می‌کند، در اعماق استخوان کاشته می‌شود.
در این مرحله هنوز شکافی در محل دندان از دست رفته در دهان خواهید داشت. در صورت نیاز می‌توان یک نوع پروتز جزئی و موقت را برای حفظ ظاهر قرار داد. می‌توانید این پروتز را برای تمیز کردن و در هنگام خواب بردارید.
انتظار برای رشد استخوان
هنگامی که پست ایمپلنت فلزی در استخوان فک قرار می‌گیرد، ادغام استخوانی آغاز می‌شود. در طی این فرآیند استخوان فک رشد کرده و با سطح ایمپلنت دندان یکی می‌شود. این فرآیند که ممکن است چندین ماه به طول بینجامد، به ایجاد پایه محکم برای دندان مصنوعی جدید کمک می‌کند؛ درست همانند ریشه‌ها در دندانهای طبیعی.
قرار دادن تکیه‌گاه
هنگامی که ادغام استخوانی کامل شد، ممکن است به جراحی اضافی برای قرار دادن تکیه گاه نیاز داشته باشید؛ قطعه‌ای که در نهایت تاج به آن متصل می‌شود. این جراحی جزئی معمولا با بی‌حسی موضعی و در محیط سرپایی انجام می‌شود.
به منظور قرار دادن تکیه‌گاه:
- جراح دهان لثه را باز می‌کند تا ایمپلنت دندانی ظاهر شود
- تکیه گاه به ایمپلنت دندان متصل می‌شود
- بافت لثه سپس در اطراف تکیه‌گاه بسته می‌شود ، اما نه بالاتر از آن
در برخی موارد هنگامی که پست کاشته می‌شود، تکیه‌گاه به پست فلزی ایمپلنت دندان متصل می‌شود. این بدان معناست که نیازی به یک مرحله جراحی اضافی نخواهید داشت. از آنجا که تکیه‌گاه از لثه عبور می‌کند، هنگامی که دهان خود را باز می‌کنید قابل مشاهده است؛ و تا زمانی که دندانپزشک پروتز دندان را تکمیل نکند، اینطور خواهد ماند.
برخی از افراد این ظاهر را دوست ندارند و ترجیح می‌دهند که تکیه‌گاه به صورت جداگانه قرار گیرد. پس از قرار دادن تکیه‌گاه، لثه باید حدود دو هفته بهبود یابد تا بتوان دندان مصنوعی را قرار داد.
انتخاب دندان مصنوعی جدید
هنگامی که لثه‌ها بهبود می‌یابند، آثار بیشتری از دهان و دندانهای باقی مانده نمایان می‌شود. این آثار برای ساخت تاج – دندان مصنوعی در حالتی واقع بینانه – استفاده می‌شوند. تا زمانی که استخوان فک به اندازه کافی قوی نباشد که بتواند از دندان جدید استفاده کند، تاج نمی‌تواند در محل خود قرار گیرد.
به همراه متخصص دندانپزشکی خود می‌توانید دندانهای مصنوعی را انتخاب کرده که قابل جدا شدن، ثابت یا ترکیبی از هر دو باشند:
جدا شدنی: این نوع شبیه پروتز متحرک معمولی است و می‌تواند پروتزی جزئی یا کامل باشد. این امر شامل دندانهای مصنوعی سفید رنگ است که توسط صمغ پلاستیکی صورتی احاطه شده است. این نوع بر روی یک قاب فلزی متصل به تکیه‌گاه ایمپلنت نصب شده است و در جای خود محکم می‌شود. می‌توان آن را به راحتی برای تعمیر یا نظافت روزانه جدا کرد.
ثابت: در این نوع یک دندان مصنوعی به طور دائم روی تکیه‌گاهی یک تک ایمپلنت پیچ یا سمنت می‌شود. نمی‌توانید دندان را برای تمیز کردن یا هنگام خواب بردارید. در بیشتر مواقع هر تاج به ایمپلنت دندان مخصوص خود متصل می‌شود. با این حال از آنجا که ایمپلنتها فوق العاده‌قوی هستند، چندین دندان را می‌توان تنها با یک ایمپلنت جایگزین کرد اگر با یکدیگر بریج شوند.
پس از عمل
این که جراحی ایمپلنت دندان را در یک مرحله یا چند مرحله انجام دهید، ممکن است برخی از ناراحتی‌های معمول مرتبط با هر نوع جراحی دندان را تجربه کنید، مانند:
- ورم لثه و صورت
- کبودی پوست و لثه‌ها
- درد در محل کاشت
- خونریزی جزئی
ممکن است بعد از جراحی کاشت دندان به داروهای ضد درد یا آنتی بیوتیک نیاز داشته باشید. اگر تورم، ناراحتی یا هر مشکل دیگری در روزهای بعد از عمل شدیدتر شد، با جراح دهان خود تماس بگیرید.
بعد از هر مرحله از جراحی، ممکن است نیاز به خوردن غذاهای نرم داشته باشید تا زمانی که محل جراحی بهبود یابد. به طور معمول جراح از بخیه‌هایی استفاده می‌کند که خود به خود باز می‌شوند. اگر بخیه‌ها خود به خود باز نشدند، پزشک آنها را باز خواهد کرد.
نتایج
اکثر ایمپلنت‌های دندانی موفق هستند. اما گاهی اوقات استخوان نمی‌تواند به اندازه کافی با ایمپلنت فلزی جوش بخورد. به عنوان مثال، ممکن است سیگار کشیدن موجب شکست ایمپلنت و بدتر شدن عوارض آن شود.
اگر استخوان به اندازه کافی جوش نخورد، ایمپلنت برداشته می‌شود، استخوان تمیز می‌شود و می‌توانید طی سه ماه دوباره این روش را امتحان کنید. شما می توانید به پروسه دندانپزشکی خود – و دندانهای طبیعی باقی‌مانده – کمک کنید اگر:
بهداشت دهان و دندان را عالی رعایت کنید. همانند دندانهای طبیعی، ایمپلنت، دندان مصنوعی و بافت لثه را تمیز نگه دارید. برس‌های مخصوص طراحی شده، مانند برس بین دندانی که بین دندان‌ها می‌لغزد، می‌تواند به تمیز کردن گوشه‌های اطراف دندان‌ها، لثه‌ها و پایه‌های فلزی کمک کند.
به طور مرتب به دندانپزشک خود مراجعه کنید. برای اطمینان از سلامت و عملکرد صحیح ایمپلنتها، معاینات دندانپزشکی را برنامه‌ریزی کنید و توصیه‌های مربوط به تمیز کردن حرفه‌ای را دنبال کنید.
از عادت های مضر جلوگیری کنید. از خوردن مواد غذایی سخت مانند یخ و آب نبات، که می‌تواند تاج را بشکند (و یا دندانهای طبیعی) پرهیز کنید. از تنباکو و محصولات کافئین‌دار خودداری کنید. در صورت دندان قروچه درمان خود را شروع کنید.
نوید
بسیار کارشون درسته. ممنون از خدمات خوبتون
Soheil27
توسط دوستان معرفی شدن، از کارشون راضی هستم
مرتضی
سپاسگذار دکتر شکراللهی هستم.